Yaşam kaynağıdır sevgi. Hayata tutunmaktır, aşktır, ruhun gıdasıdır... Sevgi yoksa, yaşam durur. Sevgi olmazsa dünya dönmekten vaz geçer ve sevgisiz, sen olmazsın, ben olmam, yaşam olmaz!
Sevgi, Allah'ın kullarına verdiği bir rahmettir ve daima içimizdedir. Sevgi bizim mayamızda var. Kimseden gelecek sevgiye ihtiyacımız olmadığı gibi, sevgili kavramına da gerek yoktur aslında. Çünkü sen zaten sevgisin, sevginin ta kendisisin. Hal böyle iken, sevgi olan insanın, sevgili'ye ihtiyacı olması saçma olmaz mı? Adı üzerinde sevgili ama sevgi değil, sevginin kendisi değil. Sevgi, sonsuzdur, tükenmez asla. Fakat sevgilideki sevgi bitince o artık sevgisizdir, değersizdir. Anlıyor musun?
Allah, kullarını kendi sevgisinden yaratmıştır ve bu sonsuz sevgi, iyi ya da kötü her kulun yüreğinde mevcuttur. Önemli olan görebilmek, farkında olabilmektir. Toplum, farkında değil. İçindeki sevgiyi göremediği için sevgiyi dışarıda arar ve gün gelir, bulduğunu sanır. Oysa bulduğu sevgi değildir, o sadece sevgilidir. Ya da farklı bir boyuttan bakmak gerekiyorsa, sevgiyi bulduğu kişi de zaten sevginin kendisidir ama bunu görmeyenler grubundadır. Çünkü o da Allah'ın bir kuludur ve özünde sevgi vardır.
Sevgil'li değil de sevgi olmayı başarabilirsen, hayata sevgiyle bakarsın, sevgiyle görürsün ve zaten her şeyin sevgi olduğunu idrak edersin. Çünkü Rabb'in sana sunduğu bu hayat, bütünüyle sevginin eseridir, sevgidir. Allah sevgidir ve yarattığı her şey kendindendir. İçine dön ve bir bak, daha da derine bak. Orada kendi merkezini bulacaksın ve biraz daha dikkat etsen, sevgiyi, asıl sevgiyi, Rabb'ini hissedeceksin. Bu his tükenmez bir kaynaktan gelir ve enerjisini yayar her bir yana. Sen, sevgi olduğunu bir kez hissettiğinde her yer sevgi olur senin için. Baktığın, gördüğün, duyduğun ve konuştuğun her şey sevgidir artık. Sevginin olduğu yerde korku olmaz, kin olmaz, nefret olmaz. Sevginin bulunduğu yerde kötülükten eser kalmaz.
Sevgisiz bir hayatı düşünmek mümkün değildir. Bu yaşına dek hep sevdin, sevildin de. İnsanları sevdin, yaşamayı sevdin, yaptığın işi ve hatta arabanı sevdin. Farkındaysan sevdin diyorum, çünkü sevgi hep vardı ve var olmaya devam edecek. Fakat sen, bu güne dek sevgiyi hep zihninde hissettin, hep aklınla yaklaştın sevgiye veya sevgi sandığın duyguya. Oysa sevgi yürektedir, oysa sevgi ruhun eksenindedir. Gerçek sevgiyi özünde, içinde hissetmeye başlasan, önceden sevgi sandığın her şeyin aslında sendeki sevgiden kaynaklandığını, senin sevginin bir yansıması olduğunu anlayacaksın. Ve bu hissettiğin sevginin gerçek sevgi olduğunu iliklerinde hissedeceksin.
Allah sevgisi, sevgilerin en yücesidir. Çünkü, inanların yüreğindeki sevgi zaten Allah sevgisidir. Allah'ı sevmek, kendini sevmektir, hayatı sevmektir, her şeyi sevmektir. Ve diğer yandan, kendini ve her şeyi seven insan Allah'ı sevmektedir ve hissetmektedir. Sevgiyi bilmek yetmez, yaşamak gerekir. Sevgiyi hissetmezsen, sevgi olamazsın ve içindeki sevgi her daim nötr halde, kapalı durumda kalır. İçindeki sevgiyi bil, yüreğindeki sevgiyi hisset ve merkezindeki sevgiyi yaşa. Bu sayede sevgi ol ama asla sevgili değil...
Çok sevdiğim bir sözü seninle paylaşmak isterim; " Yaradılanı severim, Yaradandan ötürü." O halde, Yaradanı sev, yaradılanı sev, her şeyi sev. Sev ki, sendeki sevgi her yere yayılsın. Sev ki, Allah sevgisi dört bir yana yansısın. Sev ki, sevgi olasın, sevgi bulasın...
Dua ile...
©Poweredby
farkında mısın?® 2014™
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder